A cancha foi un campo de batalla e os xogadores preparábanse para loitar como verdadeiros soldados. O equipo Xiria Carballo viña preparado coas súas armas máis letais e a súa táctica máis férrea, mentres que o equipo Alevín Azul estaba en clara desvantaxe, loitando con baixas e sen as tropas máis valiosas.

Dende o principio do encontro, Xiria Carballo saíu con artillería pesada, derribando ao equipo contrario cos seus impresionantes ataques. A pesar de que Alevín Azul intentou defenderse con todas as súas forzas, a superioridade física do rival e o cansazo e o calor do campo de batalla pasoulles factura e vironse obrigados a retroceder.

O encontro foi de máis a menos, como unha película de guerra épica, pero sen a heroica vitoria ao final. Os de Alevín Azul, aínda loitando con moito coraxe, vironse superados pola superioridade do seu inimigo e sucumbiron ante a abrumadora presión.

Faltaban xogadores importantes no campo de batalla, aqueles que podían ter marcado a diferenza na loita, e iso notouse no resultado final. Alevín Azul rendeuse ante a evidente superioridade de Xiria Carballo, pero non sen antes loitar con dignidade.

Aínda que o resultado non foi o esperado, o partido deixou unha gran lección: ás veces, a batalla pérdese, pero iso non significa que a guerra estea perdida. Alevín Azul pode volver a erguerse e loitar na próxima batalla, coas súas mellores tropas e unha estratexia máis sólida.

Así que, aínda que o partido foi duro e o xogo espeso, os xogadores de Alevín Azul non deben perder a esperanza. Como nas películas de guerra, a vitoria pode estar ao alcance da man, só necesitan seguir loitando con valor e determinación.

¡Boas xentes! Hoxe estou aquí para falarvos do derradeiro encontro de baloncesto do equipo Alevín Azul, e deixádeme dicir que foi unha auténtica montaña rusa de emocións. Con baixas significativas, nos presentamos ao encontro contra Franciscanos Mini con 2 xogadores Premini, «The Sisto´s Brothers«

O encontro comezou moi forte, con ambos equipos loitando polo control do balón e tentando marcar algún punto. O equipo Alevín Azul estaba máis nervioso que un pulpo nun garaxe e xogabamos todos, comos se fósemos sardiñas e lata,e sen actitude, errando tiros fáciles e xogando desorganizados completamente, polo que os primeiros cuartos foron tan emocionantes como ver unha parella de caracoles facendo unha carreira, froito de isto os parciais foron moi igualados, con un 4-3 e un 0-9 que deixaron a todos os espectadores na beira do asento. Non estabamos a xogar ben, eramos como unha hamburguesa sen Ketchup nin queixo…

Pero despois dun tempo, o equipo Alevín Azul comezou a gañar tracción, certo é que o xogo desplegado non era bonito, pero sí efectivo onde roubabamos balóns e dominando a cancha, conseguimos puntos, un tras outro. Uns bos parciais a favor deixaron claro que os nosos chavales estaban decididos a levar a vitoria para casa.

E mentres o partido avanzaba, o entusiasmo do respetable foi aumentando. Cada canastra era recibida con aplausos e gritos de alento, e as habilidades de cada xogador eran reconocidas con cada nova xogada.

Aínda así, o derradeiro cuarto foi moi emocionante, que deixou a vitoria en suspense ata o derradeiro segundo. Pero finalmente, grazas á habilidade e determinación do equipo Alevín Azul, conseguiron gañar o partido.

Este é o segundo encontro que gañan este ano, despois de trece partidos xogados. Pero non hai tempo para descansar aínda, xa que quedan tres partidos máis por xogar antes do final da temporada.

En calquera caso, non hai dúbida de que este foi un encontro emocionante e memorable para todos os implicados, e que deixou claro que o equipo Alevín Azul ten o que é preciso para triunfar na cancha.

¡Ata a próxima!

Xogaron por parte de Montrove: Emilio Martín, Pazos, Diego J, Brais, Iván, Iago, Julián, Nico, Diego Sisto e Lucía Sisto