Minibasquet

Non existirá unha crónica que chegue a describir, o acontecer épico que onte tivo lugar no Polideportivo de Agra 2 na Coruña, e mais dende a derradeira crónica feita deste servidor, que inspirado pola ledicia, o sol e unha boa comida debaixo dun galpón nun restaurante da Capital de Galicia chegou a plasmar produto da súa imaxinación como se de Manolo Rivas se tratase, (quizais por que estaba ao meu carón tomando unha cunca de viño).

Volvendo ao noso (xa desde Oleiros), a cita tivo unha tarde fermosa, calorosa, as rúas contiguas tinguidas de branquíazul, non por nós, xogaba á mesma hora o Depor, pero era presaxio de que algo bo ia suceder, a afección non defraudou, tanto Betanceiros como Oleirenses acudiron á cita como se de final de Euroliga se tratase, non merecía menos, para algúns e mais a isa idade, a sensación é esa…(falo con coñecemento de causa), a afección xogou un papel importante, para darlle o ambiente merecido, como non podia ser doutra maneira, «que duda cabe», parafraseando a Arsenio Iglesias » o Zorro de Arteixo», moi presente esta semana na miña testa.

Os rapaces, grandes protagonistas, ámbolos conxuntos, ai que dicilo si ou si, estiveron á altura para dar un encontro espectacular, cheo de emoción ate o final con acción e canastras espectaculares, con descubrimentos nos momentos claves, e serios moi serios asumindo cada un o seu labor. Traballo en equipo, traballo de todo o ano, plasmado con harmonía e repoñéndonos a altibaixos e bloqueos mentais que grazas a accións e reinvidicacións de certos xogadores soupemos liberarnos para poñer terra de por medio. Terra, que quizais, non reflexa a igualdade exacta dos conxuntos, pero si a madurez e seriedade de sobrepoñerse dos xogadores. Premio, a criterio deste servidor, merecido para os rapaces.
Agora, toca como dí o Título desta crónica, A Estrada, onde se citarán os gañadores das distintas delegacións zonais, estar alí é un premio, e ímolo gozar (tanto nenos como os non tan nenos…) e con nos, as rapazas do feminino, reflexo do bó facer de todos os adestradores do clube, xogadores e familias que fan que este clube esté onde está, aquí ai futuro!!

Hala hala hala, nos vamos a la Estrada ( Presi Chema dixit)

Chema paga los helados…

A teoría da evolución, afirma que, só os mais fortes sobreviven. Tal vez, quizais… Pero a teoría da competición di: «polo simple feito de que sexan mais fortes ou ás veces mellores non significa que non se lles poida derrotar…Así é o que calquera » Don Nadie» que tivese a aportunidade pode diriche nalgunha ocasión.

BCA xa nos gañou, en 2 ocasións, e na derradeira con contundencia e demostrando un bó xogo e evolución dos xogadores, as probabilidades estaban na nosa contra, pero as probabilidades non sabían que esto non era un exame de matemáticas, esta proba era diferente, as paixóns tiveron unha forma cuirosa de superar a posible lóxica, así que antes de que o pito soase e o reloxo comenzara a correr, lembramos que os resultados non sempre suman, que non importaba o que acontecera antes, non importaba o que dicía a estatística ou o prognóstico, cando o xogo comenza, as apostas xa non contan. Decidímos non sorprendernos por querer darlle a volta ao guión e non rendernos, e de súpeto, como me dixo mais dunha vez o meu avó (que en paz descanse) » Todos temos a nosa oportunidade».

Mentras outras persoas soñan co que pasaría, outras con que algo ocorrese, nos fixemos que sucedese. Non tivemos medo a trabucarnos, por que se o tivésemos, quizais o houbésemos feito. Ás veces non gaña o mellor, senón que gaña o mais convencido, e non negociamos co esforzo, taballamos e nos esforzamos para conseguir o que levamos facendo ao longo da tempada.

Só quero felicitar aos rapaces, que se fixeron grandes, confiando uns nos outros, o suficiente para renunciar ao «Eu» polo «Nos». Felicitar tamén aos pais, e aos meus compañeiros do clube, por que son partícipes do bó ano que estes rapaces están a facer, chegar onde chegaron é un premio, pero que recorden, que ainda queda outro encontro, que non rematou aquí, e que pode ser a guinda do pastel para facer unha tempada de 10.

Toca seguir traballando e loitando nos adestramentos para mellorar e poder gozar ainda mais deste xogo ao longo da nosa vida.

«O baloncesto, ademais de ledicias, dache amigos tamén«