Alevín Blanco Campión de Liga

Despois da resaca Eurovisiva onde coma sempre España non gaña dende 1969 con “Salomé” co tema “ Vivo Cantando”. Nos erguemos con certos eventos esperanzadores que acontecerían o longo do día deixando para o final o noso Montrove Blanco.

Certo foi, que eses eventos mañanceiros non foron de boas noticias, o Depor volvía a perder fora da casa, e o Depor Abanca ( o Depor feminino) non pasaba do empate e non lograba o ascenso a máxima categoria do futbol feminino.

Xa na tarde, chegou o momento de Montrove Blanco, ca resaca Eurovisiva coleando nos noticieros españois e galegos, e nas portas do pabellón da Sagrada Familia. O equipo Montrove Blanco regalounos unha actuación maxistral no pista fronte a Santa María do Mar. Cunha vitoria contundente pero traballada, os xogadores despregaron unha sinfonía de talento e garra para levar o ansiado título de Campións de liga, rivalidando o título acadado na pasada tempada.

Desde o primeiro compás do partido, Montrove Blanco parecía sumido nun enredo musical, con Santa María do Mar levando a batuta no marcador. Sen embargo, como verdadeiros artistas sobre o escenario, os xogadores nunca perderon a sintonía e comezaron a afinar os seus movementos, buscando a harmonía perfecta.

No terceiro cuarto, a melodía volveuse máis intensa, con ambos equipos loitando polo dominio do espectáculo. Montrove Blanco, inspirado polos coros dos seus seguidores nas bancadas, elevou o seu rendemento e logrou tomar unha lixeira vantaxe antes de dirixirse ao merecido descanso. Foi como se atopasen a clave tonal para acadar a cima.

Tras o intermedio, o cuarto cuarto comezou como unha melodía tranquila pero poderosa, con ambos equipos intercambiando acordes e ritmos en cada xogada. Aínda que Montrove Blanco perdeu ese cuarto por un estreito marxe de tres puntos, o seu dominio previo permitiulles manterse á fronte do espectáculo.

Sen embargo, chegou o momento clave, o quinto cuarto, cando Montrove Blanco desatou o seu potencial máximo como unha canción que chega ao estribillo máis pegadizo e unha coreografía que nin Chanel na pasada edición de Eurovisión. Os xogadores, como coristas en perfecta harmonía, sincronizaron os seus esforzos e desatáronse nunha actuación deslumbrante. A diferenza no marcador ampliouse de forma avasalladora, como se lles concedesen o voto de 12 puntos dos xuíces en Eurovisión. “Royaume-Uni douze points”

E así, mentres os compases finais se desvanecían no sexto e último cuarto, Montrove Blanco, cunha vantaxe insalvable, xogaba coa tranquilidade dunha balada cativadora. Os seus rivais, derrotados pola magnitude do espectáculo, parecían renderse ante a maxestuosidade da súa interpretación.

Finalmente, o pito do árbitro soou, como a ovación do público. Campións de liga a Montrove Blanco. Nesta gran final, a súa música foi o himno que fixo vibrar os corazóns dos seus seguidores e resonará nos anais do deporte como unha actuación histórica.

Agora, chega o premio final para o 3-4 de Xuño, a gran final galega en A Estrada, e o igual que o ano pasado, iremos a disfrutala, e quen sabe o que ocorrerá alí. Pero de momento, imos saborear o doce que nos tocou esta fin de semana.

Alevín Branco peta na porta para facer historia.

Este Sábado tocou trasladarnos ate o pavillón de Arteixo, a tropa do Alevín Blanco medrou diante do equipo de Xiria de Carballo nun partido que non deixará indiferente a ninguén. A victoria foi para os nosos, pero o camiño ata ela non foi nada fácil.

O primeiro cuarto foi un verdadeiro duelo a vida ou morte entre ambos equipos. Os rapaces do Alevín Blanco parecían medio adormecidos e só conseguiron gañar o cuarto case no remate do mesmo, logo de ir perdendo e de non estar centrados co que nos estabamos a xogar, unha diferenza mínima que presumia que o encontro ia ser disputado. No comezo do 2º cuarto foi cando se encendeu a chama da vitoria, onde os rapaces comezaban a espertar da súa soneca, e vendo que ia estar cara a victoria. Logramos sacar a testa da auga por fin, ainda que non co xogo que quixeramos.

Os demais cuartos foron unha auténtica coronación, coma a de Carlos III de Inglaterra. É dicir, con moita diferenza no marcador, pero sen lucir o mellor xogo.

Aínda así, a calidade individual dos nosos xogadores logrou decantar a balanza a noso favor. Pero non hai que durmirnos nos loureiros, a tempada está a rematar, e o premio debemos traballalo un pouco mais, debemos aprender dos erros, centrarnos nos adestramentos ser intelixentes xogando para divertirnos xogando e que o respetabale disfrute de vernos xogar, os resultados saen do traballo en equipo.

“Un xogador gaña partidos, un equipo gaña campeonatos” MJ

Branco Inicia a súa primeira final con Vitoria

Deu comezo a derradeira fase. Estamos xa no remate final da tempada, e cada encontro xa é unha final.

Esta fin de semana, xogamos a primeira, contra Básquet Coruña. Un encontro no que os rapaces, seguiron demostrando que son un conxunto a batir, todos os que xogan contra nós, veñen motivados, pero nós, tamén saimos motivados. Esa motivación de ter o premio de fin de tempada, de disfrutar do baloncesto o mais alto nivel. Como decía Andrés do Barro na súa canción “O Tren que me leva pola beira do Miño / me leva, me leva polo meu camiño / e vai andando pasiño a pasiño / e vaime levando cara ao meu destiño».

Pasiño a pasiño, pola beira do rio, é como imos nós. Ate o momento xa pasamos a primeira estación, quédanos 3, e cada unha será mais complicada ca outra, pero sempre teremos que ir con seguridade e boa letra.

No tocante o encontro contra BCA, decir que os rapaces están a xogar a bó nivel, reflexo da intensidade dos adestramentos, da concentración e da madurez que está a florecer nas almas de eses ” Pequenos tolos baixiños”.

Os dous primeiros cuartos, ritmo alto, intensidade defensiva, e ataques rápidos a través dos pases e verticalidade o aro. O resto dos cuartos, con xá todo decidido, traballo de outros aspectos que debemos mellorar, ou potenciar mellor dito, pero en xeral, moi bó traballo.

A seguinte xornada, descansamos, pero o 29-30 de abril ainda por decidir, teremos a seguinte final contra un vello e competitivo rival xa de sobra conocido, Esclavas que de seguro que quererá vingarse da derradeira derrota contra nós, e da sufrida nesta fase contra un rival directo coma é Santa Maria do Mar.

“Un xogador gaña partidos, un equipo gaña campionatos” Michael Jordan

O Alevín Branco gaña, e presenta as súas crendenciais para a seguinte fase.

Na tarde do Sábado disputamos outro encontro de liga contra os que xa podemos considerar compañeiros de viaxe, Esclavas, que xa conseguiran na anterior xornada pasar á derradeira fase para optar a disputar o título desta competición.

Non será a derradeira vez que nos enfrontemos, de feito ca vitoria de hoxe, nos tamén estamos clasificados para a seguinte e definitiva fase, polo que nos volveremos a enfrentar.

Cada encontro que pasa, e mais difícil, e os conxuntos como Esclavas motivanse contra nós, por sorte, somos un conxunto que a medida que pasa o tempo, adquirimos madurez, responsabilidade e saber estar na cancha, onde todos os xogadores aportan o seu gran de area, formando entre todos unha grande rocha sólida, uns cimentos para contruir algo grande o final da tempada. Ainda así, queda moito camiño, e temos que seguir avanzando nesta liña.

Os encontros contra Esclavas sempre son dificiles, un equipo con moitas gañas, ben traballado e con ideas claras. Pero desta vez, demostramos moita concentración, e moito acerto tanto en defensa coma en ataque e sobre todo solidarios cos compañeiros, todos aportaron o seu gran, en defensa e en ataque.

Se a pasada xornada decía que fixeramos un dos mellores encontros , este encontro supera o anterior, e espero que isto siga medrando, porque os rapaces o merecen, polas gañas, compromiso, e esforzos en cada adestramento.

Noraboa a todos os rapaces polo esforzo e concentración, e seguir ese camiño que estades facendo e por permitirme ser parte del.

“Sempre tes que estar ao límite. Tes que facer cada adestramento, cada encontro, como se fose o derradeiro” (Kobe Bryant)

Alevín Blanco coma un coche de F1.

Neste partido, Montrove Branco saíu como un coche de Fórmula 1 ben preparado e con un gran motor.

O bandeirazo de saida do primeiro cuarto comezou un pouco trabado, onde ámbolos conxuntos quixeron liderar a carreira no Pazo dos Deportes de Arteixo. Dende o primeiro momento Montrove quixo poñer o seu ritmo, pero os coches de Cotelo teñen tamén bó motor, non só bó director de carreira, polo que costou ter unha vantaxe clara para saber quen era o que ía liderar a carreira.

No segundo cuarto, Montrove Branco acelerou aínda máis e comezou a sacar vantaxe da súa habilidade na pista. Como un coche de Fórmula 1, Montrove Branco aproveitou cada oportunidade para aumentar a súa vantaxe, manobrando con habilidade para sortear os obstáculos que se presentaron, como o da altura, onde Montrove era visiblemente mais baixiños. Xiria de Carballo loitou por manterse en carreira, pero Montrove Branco demostrou ser demasiado rápido e hábil.

Sen embargo, no terceiro cuarto, Montrove Branco arrasou con todo o seu paso, o Pit Stop de Xiria non lle sentou ben e Montrove fixo unha gran carreira coma se non tivese rival, e Xiria non foi capaz de seguirlle o ritmo. Os xogadores de Montrove Branco dominaron en todos os aspectos do xogo e a súa vitoria parecía inevitable.

No cuarto cuarto, Xiria de Carballo mostrou algo de resistencia, como se fose un coche de Fórmula 1 que tenta facer unha remontada tardía na carreira. Pero Montrove Branco mantívose sólido, e coma se de Fernando Alonso se tratase, non se deixou intimidar polos intentos de remontada do seu rival. Ao final, saliu o coche de seguridad no quinto cuarto dando finalizada a carreira. Montrove Branco cruzou a liña de meta cunha vantaxe , deixando as derradeiras voltas para relaxarse e disfrutar do momento.

En resumo, Montrove Branco demostrou unha gran habilidade e velocidade no partido contra Xiria de Carballo, como un coche de Fórmula 1 na pista. A vitoria de Montrove Branco foi clara e contundente, e demostrando que éste equipo pode facer grandes cousas.

Gladiators!!

Saudacións, amigos da area. Saturni die epica erat in coliseum. O sábado foi un día épico no coliseo do Agra 2, onde os guerreiros mini de Montrove Branco enfrontáronse nun encontro de baloncesto aos veciños de Golfiños Sada. E vaia partido que foi!

Dende o primeiro cuarto, o equipo de Montrove Branco dominaba aos gladiadores de Golfiños Sada. Cunha defensa sólida coma un muro de ladrillos romanos e unha ofensiva áxil como unha lexión de centurións, os nosos rapaces puxéronse rapidamente en cabeza cun parcial de 19-2. Os rapaces de Golfiños Sada estaban tan sorprendidos que parecían ter sido emboscados por un grupo de bárbaros.

Sen embargo, os gladiadores de Golfiños Sada non se renderon tan facilmente. No segundo cuarto, comezaron a loitar con máis ferocidade e lograron reducir a diferenza cun parcial de 6-9. Os nosos guerreiros mini deronse conta de que non estaban a tratar con novatos, senón con guerreiros experimentados.

O terceiro cuarto foi o máis emocionante de todos. Ambos os equipos loitaron cunha intensidade que faría que o propio Maximus Decimus Meridius se emocionara. O parcial de 15-15 foi un verdadeiro festín para os espectadores, que non podían deixar de aplaudir e animar aos seus gladiadores.

Pero o equipo de Montrove Branco agarrouse á súa vantaxe . Cunha combinación de forza, velocidade e astucia, os nosos guerreiros mini lograron aumentar a súa vantaxe á medida que o tempo pasaba. Os rapaces de Golfiños Sada loitaron con valentía, pero finalmente foron vencidos a pesar de gañar o derradeiro parcial do encontro.

Ao final, o resultado foi unha vitoria contundente para os guerreiros de Montrove Branco, cun marcador que non reflexa a extrema igualdade que tivo o encontro. Pero non hai dúbida de que os rapaces de Golfiños Sada son uns verdadeiros gladiadores, que xogaron con moita intensidade e agresividade. De feito, chegáronse a ter 22 faltas, o que demostra que non estaban dispostos a deixarse vencer sen loitar.

En definitiva, foi un partido que fixo que o público se emocionara, que fixo que os xogadores se superaran e que fixo que todos se sentisen como se foran parte da acción. Así que, se algunha vez precisas dun bo espectáculo deportivo, vén ao coliseo do Agra 2 e verás aos gladiadores mini en acción!

Ecuador para os Alevíns Masculinos

En vésperas de Entroido, chegamos ao ecuador das competición para os conxuntos do Alevíns Masculinos. Finiquitando a súa participación no grupo 2.1 da liga Local con diferentes sortes.

O Alevín Branco, segue con pé firme para ascender ao grupo 1 da liga local, e comezará a loitar contra conxuntos do seu nivel, que de seguro lles pondrán en moitas dificultades para a competición.

O derradeiro encontro desta fase foi contra un coñecido e veciño Culleredo B, co cal xa tivemos a ocasión de xogar un amigable en vésperas de Nadal, e o resultado foi a favor nosa con ampla diferenza, consolidando así o gran nivel que os xogadores están a demostrar nos adestramentos.

Pola contra, o Alevín Azul, finou a súa participación no grupo 2 con outra derrota, pero apreciase a melloría en moitos dos xogadores, e as novas incorporacións ainda teñen que adaptarse e coller forma para dar o mellor de sí. Agora, debemos seguir traballando, xa que descenderemos 2 grupos e enfrontarémonos contra conxuntos do noso nivel, e poderemos competir, e de seguro que comenzaremos a ter algunha vitoria tan necesitada para que os rapaces consigan ese toque de moral que fará que aumente esa intensidade que tanto precisamos.

Agora, toca disfrutar o entroido, pero lembrar que os adestramentos seguen , e que estas semanas que non temos encontros, aproveitaremos para pulir conceptos básicos e evitar que as filloas, as orellas e os cocidos non pensen en nos para futuros encontros.

O esforzo non é negociable.

O Alevín Branco compite e gaña o seu encontro ante un combativo Esclavas

2º enfrontamento contra un rival que o teremos hasta na sopa, xa que está a seguir os nosos pasos moi preto, rival complicado e que está a mellorar en todos os aspectos do xogo, e que de seguro estará ahí competindo ate o final.

Este segundo encontro comezou moi activo e rápido con un tanteo no xogo do 1º cuarto de 22 puntos para nós e 13 para o rival. Un resultado para un só cuarto un tanto elevado, e que presaxaría un encontro divertido e igualado. O 2º cuarto a defensa comezou a ter protagonismo e o tanteo abultado do primeiro cuarto reduciuse á metade na que non se permitía correr como ao principio, e os rivais xa estaban mais centrados na defensa que arrastraria ate o 3º onde só se anotaron 6 unicos puntos.

O final do acontecido no derradeiro cuarto antes do descanso, persistiría no comezo da 2ª metade. Os equipos competían, e as distancias eran mínimas, provocábanse erros no ataque, estaba caro anotar, pero os de Montrove coseguían con accións individuais e unha boa defensa seguir ampliando diferezas.

No derradeiro cuarto, xa cansos, se deu pé a rotacións, e a agresividade defensiva favorecía un final trabado que sacou adiante o equipo colexial por 2 puntos.

Gran sensación por parte dos nosos xogadores, bó xogo e centrados, deixando ver que todos os xogadores que temos poden suplir o mal día que poida ter algún compañeiro.

A seguir traballando, estamos a piques de rematar a metade da tempada, e agora chega o bó onde todos os encontros van ser competidos e complicados.

Xogaron por Montrove: Pedro, Nico García, Elexpe, Pablo Fernández, Patiño, Noah, Echeverría, Jorge, Adrián Vázquez e Pablo Cofán.

Branco remata ano con Vitoria e Ascenso de grupo

Esta fin de semana, destacouse por eventos de nivel mundial. Arxentina foi campiona do mundo de Fútbol, Chris Bumsted proclamouse por terceira vez consecutiva campion de MrOlympia 2022, o Alevín Blanco quixo sumarse a festa gañando o seu encontro contra Compañía de María B e á súa vez logrou o ascenso a grupo 2 da súa competición.

Esta vitoria lograda o manten como invicto na competicíon, declarandose un conxunto sólido e candidato a facer algo importante.

Ainda así, non debemos de baixar os brazos, debemos aproveitar estas vacacions para seguir adestrando e correxindo errores e potenciar as nosas virtudes.

Non haberá “descanso”, xa que espéranos para comezar o ano, o Torneo de Viveiro, no que todos os rapaces tanto do Branco coma o Azul xuntos, participaran ante rivais de entidade, e que de seguro que nos servirá para coller experiencia e facer piña como conxunto e clube.

Tamén destacar que para despois de reis, o clube organiza un 3×3 en Carral, e que de seguro, os rapaces o pasaran ben e aprenderán o que é unha competición 3×3, unha competición que cada ano gaña mais adeptos a este deporte.

A Casa Azul

Que queres que che diga!! Ninguén lembrará seguramente este grupo, pero presentaronse para representar a España no Eurovisión, perderon a oportunidade en detrimento de Rodolfo Chiquilicuatre. Que lle imos facer, case que lle foi mellor así por que despois triunfaron non só pola música senón polo traballo que oubo detrás deste grupo ficticio que xurdiu en 1999 pero non chegaría ao éxito ate 2008.

A constacía e traballo de Guille Milkyway. levouno ao estrelato sen renunciar á súa idea. E así debemos seguir nós, pouco a pouco chegaran os resultados.

Estas semanas, foron un tanto dificiles para o noso equipo Montrove Azul. Xa non comezou ben fai días cando perdemos posiblemente para toda a tempada a un dos nosos xogadores, que comezaban nesta tempada, Tomás, que tivo un desafortunado accidente na escola.

Dende o clube e os seus compañeiros de equipo, desexamoslle que todo saia ben, e damoslle folgos para a recuperación co desexo de volver velo nas pistas.

Despois de semanas de adestramento e preparación, chegou o día do partido contra os nosos veciños de Cambre, e nos dimos conta de que non tiñamos suficientes xogadores para formar un equipo completo.

A razón desta falta de asistencia foi dobre. Por unha banda, varios xogadores enfermaron e non puidéron vir aos adestramentos. Isto é comprensible, xa que a tempada de gripe é unha época difícil para todos, sumado a que varias familias de xogadores tamén aproveitaran os pontes da constitución para facer planes e non puideron asistir ao adestramento.

Esta falta de asistencia deixounos nunha situación difícil, xa que non tíñamos suficientes xogadores para formar un equipo completo. Despois de moito divagar, decidimos xogar o partido con 3 benxamines, 2 masculinos e 1 feminino, e aínda que fixemos todo o posible, non puidemos evitar a derrota.

Esta situación ensinounos unha valiosa lección: a importancia da asistencia e a responsabilidade no equipo. Aínda que entendemos que poden haber circunstancias que impidan a asistencia ao adestramento, tamén temos que ter en conta o impacto que iso ten no resto do equipo. A partir de agora, imos facer un esforzo adicional para asegurarnos de que todos os xogadores asistan ao adestramento e estean preparados para os partidos. Xuntos, poderemos superar calquera obstáculo e acadar a vitoria.

Montrove Azul 17 Cambre 61

Xogaron por Montrove Azul: Iago, Martín, Diego Jaime, Pajón, Brais, Alvaro, Iván, Jorge, Omar (Premini masculino) e Lucia Sisto (Premini Feminino)

error: Content is protected !!